Park Narodowy Ruvubu, obejmujący cztery prowincje i osiem gmin, został utworzony w 1980 r. Dekretem z mocą ustawy nr 1/6 z 3 marca 1980 r. Na podstawie zalecenia MAB (UNESCO). Zajmuje powierzchnię 50 800 ha i rozciąga się na długości 62 km w osi głównej i na szerokości od 5 do 13 km. Położone jest w dolnej dolinie rzeki Ruvubu, która odprowadza prawie jedną trzecią obszaru Burundi i stanowi najbardziej wysunięty na południe dopływ dorzecza Nilu. Ten park to sawanna z 75% drzewiastych i krzewiastych, 15% zalesionych, 8% trawiastych i 2% leśnych.
Z geologicznego punktu widzenia przeważają skały łupkowe przeplatane pasmami kwarcytów, a zwłaszcza granitowej formacji intruzywnej.
Analiza fitogeograficzna wykazała, że park porastają głównie sawanny drzewiaste z Parinari curatellifollium, Pericopsis, Angoleusis i Hymenocardia acida. Jego dno to papirus Cyperusa. Lasy składają się z Macaranga spinosa, Anthocleista schweinfirthii lub Uapaca sp. Roślinność liczy co najmniej 300 gatunków, a niektóre są związane z wysokością, w tym Philippia benguellensis, Acacia abyssinica, Faurea rochetiana, Vernonia chtobocephala i kilka ziemskich orchidei na wysokich grzbietach powyżej 1600 m.
Jego bogatą faunę potwierdza obecność 44 gatunków ssaków należących do 18 rodzin, w tym Bovideae i Veverridea. Duże populacje ssaków dotyczą takich gatunków jak Syncerus caffer, Kobus ellisiprymnos defessa i Canis odustus. Do największych drapieżników należą lampart (Panthera pardus), dziki pies (Lycaon pictus), hiena cętkowana (Crocuta crocuta).
Na poziomie ornitologicznym w Parku Narodowym Ruvubu istnieje lista 425 gatunków. Rozmieszczenie ptaków jest związane z rodzajem roślinności. Lista ta zawiera bogatą awifaunę wodną typową dla większości środowisk wodnych Afryki Wschodniej i Południowej. Awifauna tego naturalnego lasu jest dość bogata w różne elementy górskie.
W tym parku bardzo bogata jest populacja gadów, w tym licznie występujących krokodyli (Crocodilus niloticus) i ophidians z ponad 9 gatunkami. Liczne są również węże.
Istnieje również 14 gatunków ryb, z których najbardziej reprezentowany jest Barbus. Inwentaryzacja płazów ujawnia obecność gatunków takich jak Ptychadena uzunguensis, Ptychadena loveridgei i Bufo maculatus.
Park Narodowy Ruvubu stanowi miejsce o wyjątkowej wartości ze względu na dużą faunę i żyzną sawannę. Jest to jedyne stanowisko w Burundi, gdzie znajduje się bawół (cobe defassa), antylopa dereszowata, kolba (Cobe redunca) i gereza czerwona. Jest to również miejsce występowania zależnych gatunków ptaków:
- duże ssaki; te ptaki to w szczególności wielkie sępy, niektóre ptaki drapieżne i szczupaki;
- wyspecjalizowane zwierzęta mięsożerne i owocożerne; jako ptaki występują barbakan czerwonolicy (Lybium rubrifaciés) i nierozłączka (Agapornis pullaria);
- ptaki podporządkowane chodnikom leśnym na średnich wysokościach, takie jak cossypha szaroskrzydła (Cossypha polioptera), która nie występuje na większych obszarach leśnych;
- ptaki ściśle podporządkowane papirusowym bagnom, takie jak żółtaczka błotna, papirus gonolek i białoskrzydła;
- gatunki spokrewnione z rzeką, takie jak zimorodek lazurowy (Alcedo quadribrachys), zimorodek niebieskodzioby (Halcyon malimbicus), sowa błotna (Scotopelia peli i perła kolczasta (Ephippiorhynchus senegalensis);
ptaki związane z równinami zalewowymi, takie jak żuraw koronowy (Balearica pavonina), bocian włochaty (Ciconia episcopa) i żubr afrykański (Ephippiorhynchus senegalensis)
Park Narodowy Ruvubu obejmuje różne zespoły roślinne.Występują zbiorowiska bagien, wód otwartych, formacji leśnych i sawann. Naturalne rozmieszczenie flory i fauny na terenie parku tworzy cenną harmonię. Jest to jedyny park, w którym występuje duża różnorodność ekologiczna.
Pomimo skutków kłusownictwa i pożarów buszu podczas kryzysu, park zachował swoją autentyczność i integralność.
Podobnie jak wszystkie obszary chronione, Parkiem Narodowym Ruvubu zarządza Narodowy Instytut Środowiska i Ochrony Przyrody (INECN), który podlega Ministerstwu Planowania Terytorialnego i Środowiska. W celu zachowania miejsca prowadzi się działania ochronne i uświadamiające. Również lokalna ludność jest interesariuszem w tych działaniach, zwłaszcza w realizacji mikroprojektów.
Park Narodowy Ruvubu można porównać do Parku Nadbrzeżnego Jeziora Wiktorii w Ugandzie. Sawanny Ruvubu również przypominają te z Parku Narodowego Garamba (Demokratyczna Republika Konga).