Konstantyn , zwany także (po 1981 r.) Qacentina , arabski Blad el-Hawa , fenicki Cirta , miasto w północno-wschodniej Algierii . Miasto, będące naturalną fortecą, zajmuje skalisty płaskowyż w kształcie rombu, który jest otoczony, z wyjątkiem południowego zachodu, stromym wąwozem, przez którego wschodnią stronę płynie rzeka Rhumel. Płaskowyż znajduje się 650 metrów nad poziomem morza i od 500 do 1000 stóp (150 do 300 metrów) nad dnem rzeki w wąwozie.
Klify wąwozu, w najwęższym miejscu, są oddalone od siebie o 15 stóp (4,5 metra), a przy największej szerokości - o około 1200 stóp (365 metrów). Wąwóz przecina północno-wschodni kąt miasta el-Kantara Bridge , nowoczesna konstrukcja o długości 420 stóp (130 metrów), zbudowana na miejscu wcześniejszych mostów. Na północ i południe od miasta znajdują się odpowiednio most wiszący i wiadukt . Jaskinie w ścianach wąwozu Rhumel świadczą o prehistorycznym osadnictwie. W III wieku PNE , jako Cirta lub Kirtha (od fenickiego słowa oznaczającego „miasto”), starożytny Konstantyn był jednym z najważniejszych miast Numidia i rezydencja królów Massyli. Pod Micipsą (II wiek P.N.E. ) osiągnął szczyt swojego rozkwitu i był w stanie dostarczyć armię składającą się z 10 000 kawalerii i 20 000 piechoty. Cirta otrzymała rzymską osadę za panowania Juliusza Cezara, a później służyła jako głowa konfederacji czterech rzymskich kolonii na wybrzeżu Afryki Północnej. W wojnie rzymskiego cesarza Maksencjusza przeciwko Alexander, na numidyjskiego uzurpatora, miasto zostało zrównane z ziemią, a na jego odbudowę w 313 NE , został przemianowany na jego patrona, Konstantyna I Wielkiego . Pozostał niezajęty podczas inwazji Wandali na Afrykę, ale padł ofiarą Arabów (VII wiek). W XII wieku prosperował pomimo okresowych grabieży, a handel był na tyle rozległy, że przyciągał kupców z Pizy, Genui i Wenecji . Mimo, że często był wzięty, a następnie stracony przez Turków, stała siedziba Bey który był podporządkowany Dey z Algieru .Salah Bey, który rządził Konstantynem w latach 1770-1792, znacznie upiększył miasto i był odpowiedzialny za budowę większości istniejących muzułmańskich budynków. Od jego śmierci w 1792 r. Okoliczne kobiety noszą w żałobie czarny haik (strój przypominający namiot), zamiast białego, regularnie noszonego w pozostałej części Algierii. W 1826 Konstantyn potwierdził swoją niezależność od władcy Algieru. W 1836 roku Francuzi podjęli nieudaną próbę szturmu na miasto i ponieśli ciężkie straty, ale w następnym roku zdołali je zdobyć kolejnym szturmem. W czasie II wojny światowej , podczas kampanii aliantów w Afryce Północnej 1942–43 , Konstantyn i pobliskie miasto Sétif były ważnymi bazami dowodzenia. Konstantyn jest otoczony murem, a istniejące średniowieczne fortyfikacje zostały w większości zbudowane z rzymskiego materiału murarskiego. Rue Didouche Moutad, która biegnie w dół zbocza płaskowyżu (północny wschód – południowy zachód), dzieli miasto na dwie części. Na zachodzie znajduje się Casbah (stara cytadela) z fragmentami z czasów rzymskich, meczet Souk el-Ghezel (przekształcony przez Francuzów w katedrę Notre-Dame des Sept-Douleurs), pałac w stylu mauretańskim Ahmad Bey (1830–35; obecnie w użytku wojskowym) oraz budynki administracyjne i handlowe. Proste ulice i szerokie place zachodniego sektora odzwierciedlają wpływy francuskie. Sektor wschodni i południowo-wschodni stanowi uderzający kontrast z jego krętymi uliczkami i islamską architekturą , w tym XVIII-wieczne meczety Salah Bey i Sīdī Lakhdar. W tym sektorze każdy handel ma swoją specjalną dzielnicę, z całymi ulicami przeznaczonymi dla jednego rzemiosła. University of Constantine został założony w 1969 roku; inne instytucje to Muzeum Cirta i Biblioteka Miejska. Przedmieścia rozwinęły się na południowy zachód od miasta na „przesmyku” prowadzącym do okolicznych wsi. Nowsze wydarzenia są na wschodzie, za wąwozem Rhumel. Miasto posiada również międzynarodowe lotnisko.