Istnieją trzy przyległe obszary chronione: Park Narodowy Iona, Park Skeleton Coast Park i Park Narodowy Namib-Naukluft (dwa ostatnie w Namibii), które tworzą ciągły blok obejmujący około 1200 km wybrzeża pustyni Namib i przyległych wydm. Wysokość obszaru waha się od poziomu morza do około 800 mw Posto do Iona i wyżej w górach Tchamalinde, a opady deszczu są nachylone od około 100 mm na wybrzeżu do 300 mm lub więcej na wschodniej granicy park. Obszar chroniony obejmuje ujście rzeki Cunene, Baia dos Tigres i rozległą mierzeję oraz około 200 km wybrzeża Atlantyku. W Parku Narodowym Iona znajduje się wiele pustynnych i półpustynnych ekosystemów, w tym ruchome wydmy wzdłuż wybrzeża, równiny wapienne, pustynne łąki, otwarte lasy, suche krzewy i sawanny.
Przed wojną domową w Angoli Park Narodowy Iona był znany jako raj dla zwierząt, obfitujący w grubą zwierzynę. Niestety nielegalne polowania i kłusownictwo, a także niszczenie infrastruktury spowodowały znaczne szkody w Ionie, a także w większości innych parków narodowych w Angoli. Dzika przyroda we wszystkich parkach została prawie całkowicie zniszczona po zniszczeniach spowodowanych przez dziesięciolecia wojny. Jednak obecnie podejmowane są wysiłki, aby zastąpić większość utraconej przyrody. „Wielka Piątka” Parku Narodowego Iona obejmuje obecnie: Springbok (Gazela), Kudu, Struś, Oryx i (bardzo rzadki) gepard. Inne zwierzęta w parku to zebra górska, impala, klipspringer i quelengue. Chociaż krajobraz jest pusty, wiele zwierząt (zwłaszcza Springbok) można nadal znaleźć w parku i poza nim.
Park Narodowy Iona jest również znany ze swojej wyjątkowej flory - w tym oszałamiającej Welwitschia Mirabilis (jednej z najstarszych żyjących roślin na świecie) - i niesamowitych formacji skalnych. Park jest również znany z różnorodnego ptactwa, zwłaszcza wzdłuż wybrzeży i dorzeczy. W pobliżu wybrzeża można zobaczyć wiele falistych rzędów wydm, co sprawia, że ten rozległy, odległy krajobraz jest marzeniem fotografa.
Park Narodowy Iona jest także domem dla wielu rdzennych ludów, takich jak Mucubal i Himba, a także wielu grup Kimbundu. Większość z nich to rolnicy i pasterze na własne potrzeby, którzy pozostają odizolowani i nieświadomi świata zewnętrznego. Rdzenną ludność tego regionu badali antropolodzy, którzy twierdzą, że są najbardziej nietknięci kulturowo na kontynencie afrykańskim.