Atrakcje turystyczne

Park Narodowy Chobe jest pierwszym parkiem narodowym Botswany i ma jedno z największych skupisk zwierzyny łownej w Afryce. Pod względem wielkości jest trzecim co do wielkości parkiem w kraju, po Rezerwacie Dzikich Zwierząt Central Kalahari i Parku Narodowym Gemsbok.

Odwiedzając Park Narodowy Chobe, nigdy nie zapomnisz pierwszego spojrzenia na olśniewającą, ciemnoniebieską rzekę Chobe, która wije się przez piaszczyste tereny, małe miasteczka, bujne równiny zalewowe, gęste lasy katedralnych mopanów i niekończące się lasy liściaste . Nazwa parku pochodzi od tej majestatycznej rzeki, która chroni 10 700 km² północnej pustyni Kalahari, zapewniając dziką przyrodę i niezmiennie niezwykłą gęstość zwierzyny łownej.

Szlak Niewolników obejmuje plac aukcyjny niewolników, Drzewo Zapomnienia (gdzie niewolnicy byli piętnowani symbolami ich właścicieli i aby zapomnieli, skąd pochodzą, zmuszeni chodzić wokół drzewa w kółko) oraz Drzewo Powrotu , kolejne drzewo, wokół którego niewolnicy często krążyli z przekonaniem, że ich dusze po śmierci wrócą do domu. Na plaży znajduje się przejmujący pomnik, Brama bez powrotu , z płaskorzeźbą przedstawiającą niewolników w łańcuchach.

Mieszkańcy tej wioski nie chcą pokazywać twarzy przed kamerą. Wierzą, że aparat zabierze ich duszę. Dlatego wioska Ganvie jest nadal czysta. Ich tradycja i kultura są nadal nienaruszone przed światem zewnętrznym. Co jest obecnie rzadkością. Znajduje się na obrzeżach Cotonou, stolicy Beninu. Cała wioska jest zbudowana na jeziorze / rzece, a jedynym środkiem transportu są łodzie. Tutaj życie toczy się normalnie, jak w każdej innej wiosce. Jedyna różnica polega na tym, że wszystko jest nad wodą. Domy, rynki, sklepy. Dosłownie wszystko dzieje się na wodzie. Fascynujące jest wędrowanie po tej wiosce i doświadczenie jej uroku. Jeśli również przyjdziesz, nie zapominaj, że NIE powinieneś filmować miejscowych. Poza tym ciesz się tym wyjątkowym klejnotem Afryki Zachodniej

Muzeum Historii Ouidah jest muzeum Benin znajduje się w mieście Ouidah, w departamencie Atlantyckiego. Znajduje się w starym portugalskim forcie São-Jão-Batista-de-Ajuda, zbudowanym w 1721 roku. Znajduje się w nim 700 eksponatów kolekcjonerskich związanych z archeologią, historią i sztuką w Ouidah.

Portugalski fort São-Jão-Batista-de-Ajuda został zbudowany w 1721 roku. Był ufortyfikowanym punktem handlowym do 1816 roku, a następnie stał się misją katolicką do 1893 roku. Później służył jako siedziba reprezentacji Państwo portugalskie. W 1961 roku, aby uczcić niepodległość kraju, rząd Dahomej zaanektował portugalską enklawę. Przed wyjściem mieszkańcy podpalili budynki.

Muzeum Historyczne Abomey powstał w 1944 roku w ramach administracji kolonialnej. Mieści się w pałacu króla Ghézo (1818-1858). Muzeum to posiada dziedzictwo składające się z ponad 1400 obiektów, które świadczą o bogactwie cywilizacji królestwa Danxomè, które ewoluowało przez trzy stulecia.

Po prostu Pendjari to największy park narodowy sawanny w całej Afryce Zachodniej i Środkowej. Lew, słoń i gepard w Afryce Zachodniej? Powszechnie mówi się, że jedziesz do Afryki Wschodniej dla dzikiej przyrody i Afryki Zachodniej dla ludzi. Pod wieloma względami jest to uczciwy komentarz, ale w Parku Narodowym Pendjari to stwierdzenie jest postawione na głowie. Na zarośniętych równinach Pendjari naprawdę można zobaczyć lwa, słonia, geparda i wiele innych zwierząt. Utworzony w 1961 r., Wpisany na listę Światowych Rezerwatów Biosfery UNESCO w 1986 r. I wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2017 r., Pendjari jest największym zachowanym nienaruszonym ekosystemem w Afryce Zachodniej i ostatnim schronieniem dla dużej liczby zwierząt z Afryki Zachodniej. Jest to po prostu największy park narodowy sawanny w całej Afryce Zachodniej i Środkowej i chociaż prawdą jest, że nie może konkurować z Parkiem Narodowym Serengeti w Tanzanii pod względem samej liczby i różnorodności zwierząt oraz piękna scenerii, Pendjari z łatwością dorównuje wielu innym parkom i rezerwatom we wschodniej i południowej Afryce. Co więcej, dzięki niedawnemu międzynarodowemu wsparciu i rozwojowi (głównie za pośrednictwem uznanej organizacji African Parks), Pendjari szybko staje się jeszcze lepszy. Prawie każdy odwiedzający zobaczy słonia, bawoła, koba, kobylaka i bawolca, a także tęczę różnych kolorowych ptaków. Każdy, kto spędza tu więcej niż jedną lub dwie noce, ma również bardzo duże szanse na rozkoszowanie się dreszczem wpatrywania się w lwa szeroko otwartymi oczami. Jednak gepard wymaga nieco więcej wytrwałości, podobnie jak lamparty. Zalecamy spędzenie dwóch pełnych dni i nocy w parku, aby jak najlepiej go wykorzystać, a najlepiej trzy pełne dni.

Szczelina Tundavala oferuje spektakularny widok panoramiczny na okolicę na wysokości około 2600 m nad poziomem morza. Jest to jeden z najlepszych cudów natury Angoli. Oprócz stromych klifów i niezwykłych skał, Szczelina Tundavala ma również płaty leśnych krajobrazów i łąk. Szczelina znajduje się na wysokości między Lubango i Namibe. Miejsce to jest idealne do uprawiania turystyki pieszej, a wiele osób zwiedza okoliczne tereny.

Kalandula Falls to szeroki wodospad w kształcie podkowy wzdłuż rzeki Lucala o średniej do dużej objętości, znajdującej się w północno-zachodniej części Angoli. Mówi się, że spadają z głębokości 344 stóp i chociaż modele nierównego terenu Google Earth do pewnego stopnia to potwierdzają, pozostajemy sceptyczni co do ich dokładności. Szerokość wodospadów nie jest jednak przedmiotem dyskusji - długość korony wodospadów wynosi średnio około 1300 stóp i może dochodzić do 2000 stóp podczas fazy powodziowej.

Wodospady były znane jako wodospady Duque du Bragança podczas wojny domowej w Angoli między 1975 a 2002 rokiem. Po ustaniu konfliktu nazwa została zmieniona z powrotem na jej pierwotną nazwę. Wodospady były również znane jako wodospady Dianzundu, choć rzadziej. Pisownia Kalandula (lub Calandula) wydaje się być preferencyjna i każda z nich wydaje się być odpowiednia, ponieważ wymowa jest taka sama.

Wodospad Kalandula nie jest powszechnie znanym ani rozpoznawalnym wodospadem, ale jest niezaprzeczalnie dużym wodospadem i bardzo dobrze może być drugim najpotężniejszym wodospadem na kontynencie afrykańskim.

Zdarza się, że Ruacana Falls na granicy Namibii i Angoli jest jednym z najbardziej imponujących wodospadów na świecie. W czasie powodzi ekran białej wody ma tutaj ponad kilometr szerokości i 107 - 120 metrów wysokości.

Wodospad powstał na masywie proterozoicznego gnejsu. Przód wodospadu jest raczej nietypowy - szorstka, poszarpana skała o stromej, ale nie pionowej ścianie. Wodospad zsuwa się po stromej skale, uderzając w niezliczone półki. W rezultacie, gdy woda jest wysoka, dźwięk wodospadu Ruacana jest przytłaczający.

Istnieją trzy przyległe obszary chronione: Park Narodowy Iona, Park Skeleton Coast Park i Park Narodowy Namib-Naukluft (dwa ostatnie w Namibii), które tworzą ciągły blok obejmujący około 1200 km wybrzeża pustyni Namib i przyległych wydm. Wysokość obszaru waha się od poziomu morza do około 800 mw Posto do Iona i wyżej w górach Tchamalinde, a opady deszczu są nachylone od około 100 mm na wybrzeżu do 300 mm lub więcej na wschodniej granicy park. Obszar chroniony obejmuje ujście rzeki Cunene, Baia dos Tigres i rozległą mierzeję oraz około 200 km wybrzeża Atlantyku. W Parku Narodowym Iona znajduje się wiele pustynnych i półpustynnych ekosystemów, w tym ruchome wydmy wzdłuż wybrzeża, równiny wapienne, pustynne łąki, otwarte lasy, suche krzewy i sawanny.